133

به این نتیجه رسیده م که آدم نباید حس خرج چیزی بکنه. چون در حقیقت این اشیا نیستن که به ما لذت میدن، بلکه ما از حس خودمون لذت می بریم. همین طور بعد از از دست دادن چیزا، ما افسوس اونا رو نمی خوریم، بلکه افسوس حسی رو می خوریم که نداریم. تو فک کن من الان از شنیدن اتفاقی موسیقی فیلم های دوران کودکیم غمگین میشم! هم ناخودآگاه لبخند می زنم هم دلم به درد میاد انگار!:)))

باز خوبه من حس خرج افراد نمی کنم! 8) چون آدما از اشیا دلایل بیشتری برای ناپایدار بودن دارن، پس تکلیف کسی که ترک میشه مشخصه.